[Column] LS 'Alles is anders'

We leven in een onzekere tijd. Feesten als Kerstmis en Nieuwjaar verlopen meestal volgens een vast patroon. Ook dit jaar weer. Maar ondanks alle vertrouwde kneuterige ingrediënten die bij het feest horen, ligt er deze keer toch een mist van onzekerheid overheen. Hoe vaak nog? Met wie? En hoe in een tijd dat alles misschien helemaal anders wordt?

Ik kruip het zoldertje op om de kerstspulletjes tevoorschijn te halen. In mijn beleving heb ik die pas een paar weken geleden opgeborgen. Eén  bal overleeft de klauterpartij niet en valt kletterend uit de doos.
‘Gloria in excelsis Deo’, ere zij God in den hoge, stond er met gouden krulletters op het purperkleurig glas. Jammer, haast 40 jaar oud, voor een paar centen gekocht bij Echt HEMA op de plek waar nu de rookworsten liggen.

Ik veeg de scherven bij elkaar en besef dat het afgelopen jaar  vliegensvlug is voorbijgevlogen, elke dag anders met veel te veel stof voor de 25 columns die ik weer bij elkaar geschreven heb. Met LS  -  Lectori Salutem -  de lezer gegroet  - bedank ik elke keer opnieuw iedereen die de moeite en de tijd neemt om mijn schrijfsels te lezen. Ik weet het, ze zouden allemaal wat korter mogen. Maar Carolus is een ouderwetse schoolmeester die ook altijd dingen op zijn Janboerenfluitjes wil uitleggen. En ‘altied met een knipoog naor ons eige Nimwege`.
En dat kost tijd en ruimte.

Raar jaar 2025 waarin onvoorspelbare dingen gebeurden en vaste zekerheden weggevallen zijn. De kerstboodschap waarmee ik ben opgegroeid ‘Vrede op aarde voor mensen van goede wil’, is met minstens 33.000 daklozen in ons land ver te zoeken. Voor hen is er   ‘geen plaats meer in de Hollandse herberg’. De oorlogstrom dreunt steeds harder. Vrede op aarde blijkt al helemaal een illusie. Wanorde, politiek gekissebis en gebrek aan vertrouwen ondermijnen onze samenleving. Nog nooit waren er zoveel jonge mensen met psychische problemen. Onze wereld is volkomen van slag!

In ons eigen leventje krijgt ieder de nodige tikken mee. Gezondheidsproblemen, ruzies, het overlijden van dierbaren of gewoon domme pech. We raken daardoor voor korte of langere tijd van slag, maar hoe vervelend en pijnlijk ook, we accepteren het. Tegenslagen horen immers bij het leven. Met hulp van familieleden en goede vrienden worden die dragelijker.

Die acceptatie wordt al een stuk minder als we geconfronteerd worden met door medemensen veroorzaakte ellende, armoede, geweld, oorlogen en milieurampen. Nee, dat pikken we niet!  Dat verkondigen we luid en duidelijk aan iedereen die het horen wil. We stemmen op politieke partijen die het onrecht willen bestrijden, protesteren dat het een lieve lust is en geven gul aan goede doelen die alle onrecht in de wereld willen verzachten.
We vullen begrippen ‘recht’ en ‘onrecht’ ieder op onze eigen manier in. Dat wil nog wel eens botsen. Als we er zelf niet uitkomen dan hebben we daarvoor gelukkig een onafhankelijke rechtspraak. Onafhankelijk wil zeggen niet gebonden aan de politiek, machtige mensen en zelfs niet aan de macht van het grote geld. Alleen gebonden aan de wetten en verdragen die op democratische manier nationaal of internationaal tot stand zijn gekomen. De rechter heeft altijd het laatste woord. In een democratie leggen we ons uiteindelijk bij de uitspraken van die onafhankelijke rechters neer, al kunnen ze behoorlijk schuren.

Ondertussen draait de wereld door, maar alles is anders.
Ik had een rare droom. Het ging ongeveer zo: `Ik ben om onverklaarbare redenen in de VS terechtgekomen, aan ICE ontsnapt en sta voor de weelderige etalage van Macy`s het grootste warenhuis van New York.
In die etalage staat een Amerikaans kerststalletje-nieuwe-stijl met een bordje ‘sold out’, uitverkocht, ernaast.
In een witmarmeren poortgebouwhal ligt tussen statige zuilen een weldoorvoed vaal oranje gepoederd jongetje met blonde haartjes en priemende oogjes in een gouden wiegje. De stralenkrans om zijn hoofd is oogverblindend. In zijn ene knuistje houdt hij een M4 geweer, in zijn andere een Stars en Stripesvlaggetje. Maria en Jozef ontbreken, een vader en moeder heeft dit jongetje blijkbaar niet nodig. Hij is als een wonder uit het niets gekomen. De os en ezel zijn ingeruild voor een leeuw die in aanvalshouding naast het wiegje zit en een republikeins olifantje met omhoog gekrulde slurf naast een antieke kast met kostbaar Chinees porselein. Boven het hoofd zweven schaars geklede kirrende Epstein-engeltjes die de pasgeborene graag willen kietelen. De herdertjes zijn vervangen door dure golfspelers en de drie koningen uit het oosten door drie in blauwe maatkostuums gestoken presidenten. Als geschenk brengen zij goud, bitcoins en een kruiwagen vol kostbare aardmetalen mee. Alleen zwarte schaapjes staan aan de zijkant in een rij om vakkundig geschoren te worden. Ik sta ook in die rij en als ik aan de beurt ben en het mes boven mijn hoofd zweeft om mij te kelen schrik ik in paniek wakker.’

Het ‘alles is anders’ wordt nu vooral bepaald door de huidige 47^e president van de Verenigde Staten: Donald John Trump, van huis uit handelaar in nachtmerries. In nog geen jaar tijd zet hij met zijn onvoorspelbare capriolen de hele wereld op zijn kop. En elke dag weer totaal anders. Hij bedenkt telkens nieuwe spelletjes, waarbij de winnaar van te voren vast staat: hijzelf. Om als absolute winnaar uit de bus te komen verandert ‘Daddy Donald’ tijdens het spel ook onafgebroken de spelregels. Hij omringt zich niet met kritische deskundige adviseurs, die hem durven tegen te spreken, maar louter met ja-knikkers die hartstikke bang zijn voor ‘Donald de Almachtige’.

Als hij nou president was van een bananenrepubliek zouden we erom  lachen. Maar Trump is leider van het nog steeds machtigste land ter wereld. Door zijn hoogmoedswaanzin veranderen de VS in ijltempo in een autocratie met dictatoriale trekken.
Ook de landen van de vrije westerse wereld, Amerika`s trouwe vrienden, kunnen geen peil meer op de wispelturige Trump en zijn land trekken. In hoeverre blijven de VS de betrouwbare bondgenoot die zij altijd geweest zijn? De uitspraken en handelingen van de big boss kunnen met het uur veranderen. Dus slijmen de politieke leiders zich de blaren op de tong.

Trump wil de geschiedenisboekjes ingaan als de grootste vredesstichter aller tijden. `Vrede op aarde voor de mensen van Trumps wil’. Die vrede is niet voor niets, die is alleen tegen een hoge prijs te koop. Voor zijn goedgelovige aanhang is hij een door God gezonden heiland. `Gloria in excelsis Donald’! Zijn tegenstanders zien hem eerder als de antichrist aan de vooravond van het Armageddon.

Alles wordt anders betekent niet alleen rampspoed en ellende. Door krachtige samenwerking en met goede moed houden we de hoop erin. En tegen hoop is niets bestand.
Ga geen oorlogje spelen met oud en nieuw. Er is al gedonder genoeg.
Ik wens iedereen fijne ouderwets kneuterige feestdagen, tot volgend jaar.

Carolus

Meer columns lezen van Carolus? Lees hier zijn voorgaande column.