Een kleine kriebel: 'Verkiezingsuitslag'
Van onze redactie
26 november 2016
In iedere uitgave van de huis-aan-huiskrant 'Wijchensnieuws - de krant' schrijft Wijchenaar Peter Droste zijn column 'Een kleine kriebel'.
Verkiezingsuitslag
Van verkiezingen kun je vreemde vlekken krijgen, uitslag waar je niet zomaar vanaf komt. Zo hebben de Brexit en vlak daarna de overwinning van Trump ook in ons land geleid tot een soort koorts met af en toe heftige stuipen. “De politiek moet weer teruggegeven worden aan het volk”, is er één. Wie heeft die afgepakt dan? Dat is de schuld van de ‘elite’, ook zo’n woord dat verder niet ingevuld wordt. Maar ik begrijp dat het vooral gaat om politici, journalisten, rechters en liefhebbers van literatuur en klassieke muziek. Op de liefhebbers van de klassieke muziek na gaat het dus vooral om mensen die wel een op zoek gaan naar andere meningen, het debat niet uit de weg gaan. Dat in tegenstelling tot bijvoorbeeld Wilders, die juist elk debat vermijdt maar alleen via Twitter communiceert of op die plekken waar geen weerwoord mogelijk is. De elitaire media bellen de vingers suf om hem te strikken voor een interview of talkshow, maar hij weigert ze bijna allemaal. Om vervolgens te klagen dat de media te links en te elitair zijn. Rechters die kritische vragen stellen zijn ‘verschrikkelijk bevooroordeeld’ en moeten aftreden. Hij gaat gelukkig nog niet zo ver als Trump, die tegenstanders het liefst hoogstpersoonlijk het gevang injaagt, maar de neiging om een ander geluid te demoniseren hebben ze gemeenschappelijk.
‘Het volk’, wat is dat dan? Zelf dacht ik daar ook deel van uit te maken en met mij nog miljoenen andere Nederlanders. Samen hebben we een kleurrijk parlement bij elkaar gekozen, waarbij de verschillen tussen de partijen soms met een loep gezocht moeten worden. Maar alleen al het feit dat het allemaal bij elkaar zit en al pratend ons land moet regeren is een verworvenheid waar je niet te licht over moet denken.
Democratie is namelijk niet zozeer het recht van de meerderheid, maar van de minderheid. We besluiten bij meerderheid van stemmen, maar beschermen tegelijkertijd de minderheid tegen diezelfde meerderheid. Een vorm van beschaving dus. Juist daarom moet er een dikke muur staan tussen politiek en rechtsspraak. Het feit dat een rechter een uitspraak doet waar je het niet mee eens bent, wil niet zeggen dat de rechter het niet goed gedaan heeft; het feit dat een journalist iets over je schrijft waar je het niet mee eens bent, betekent niet automatisch dat die journalist een ‘idioot’ is. Het betekent wel dat er meerdere meningen kunnen bestaan.
Daar mee omgaan op een volwassen manier, zonder bedreigingen, zonder intimidatie, dat is democratie. Een vorm van georganiseerd fatsoen. Niet meer, niet minder.
Peter Droste
Verkiezingsuitslag
Van verkiezingen kun je vreemde vlekken krijgen, uitslag waar je niet zomaar vanaf komt. Zo hebben de Brexit en vlak daarna de overwinning van Trump ook in ons land geleid tot een soort koorts met af en toe heftige stuipen. “De politiek moet weer teruggegeven worden aan het volk”, is er één. Wie heeft die afgepakt dan? Dat is de schuld van de ‘elite’, ook zo’n woord dat verder niet ingevuld wordt. Maar ik begrijp dat het vooral gaat om politici, journalisten, rechters en liefhebbers van literatuur en klassieke muziek. Op de liefhebbers van de klassieke muziek na gaat het dus vooral om mensen die wel een op zoek gaan naar andere meningen, het debat niet uit de weg gaan. Dat in tegenstelling tot bijvoorbeeld Wilders, die juist elk debat vermijdt maar alleen via Twitter communiceert of op die plekken waar geen weerwoord mogelijk is. De elitaire media bellen de vingers suf om hem te strikken voor een interview of talkshow, maar hij weigert ze bijna allemaal. Om vervolgens te klagen dat de media te links en te elitair zijn. Rechters die kritische vragen stellen zijn ‘verschrikkelijk bevooroordeeld’ en moeten aftreden. Hij gaat gelukkig nog niet zo ver als Trump, die tegenstanders het liefst hoogstpersoonlijk het gevang injaagt, maar de neiging om een ander geluid te demoniseren hebben ze gemeenschappelijk.
‘Het volk’, wat is dat dan? Zelf dacht ik daar ook deel van uit te maken en met mij nog miljoenen andere Nederlanders. Samen hebben we een kleurrijk parlement bij elkaar gekozen, waarbij de verschillen tussen de partijen soms met een loep gezocht moeten worden. Maar alleen al het feit dat het allemaal bij elkaar zit en al pratend ons land moet regeren is een verworvenheid waar je niet te licht over moet denken.
Democratie is namelijk niet zozeer het recht van de meerderheid, maar van de minderheid. We besluiten bij meerderheid van stemmen, maar beschermen tegelijkertijd de minderheid tegen diezelfde meerderheid. Een vorm van beschaving dus. Juist daarom moet er een dikke muur staan tussen politiek en rechtsspraak. Het feit dat een rechter een uitspraak doet waar je het niet mee eens bent, wil niet zeggen dat de rechter het niet goed gedaan heeft; het feit dat een journalist iets over je schrijft waar je het niet mee eens bent, betekent niet automatisch dat die journalist een ‘idioot’ is. Het betekent wel dat er meerdere meningen kunnen bestaan.
Daar mee omgaan op een volwassen manier, zonder bedreigingen, zonder intimidatie, dat is democratie. Een vorm van georganiseerd fatsoen. Niet meer, niet minder.
Peter Droste
Dit bericht delen:
Advertenties
