Een kleine kriebel: 'Stem wijzer'
Van onze redactie
1 april 2016
In iedere uitgave van de huis-aan-huiskrant 'Wij in Wijchen, Dukenburg en Lindenholt' schrijft Wijchenaar Peter Droste zijn column 'Een kleine kriebel'.
Stem wijzer
Met lege ogen staar ik naar het briefje dat mij wijst op mijn burgerplicht: mijn stem uitbrengen. Iedereen om me heen vraagt: “wat ga jij doen?” En normaal gesproken hoef ik daar geen seconde over na te denken Stemmen natuurlijk; voor de gemeenteraad, provinciale staten, tweede kamer, Europees parlement. Stemmen op mensen die een tijdje lang namens en voor mij mogen besturen. Mensen die ik hoog genoeg acht om dat te kunnen doen, met verstand van zaken.
Maar deze keer mag ik stemmen over een verdrag waarvan ik de inhoud niet begrijp, met een land waar ik niet meer over weet dan dat het aardig corrupt is, graag meer bij Europa dan bij Rusland wil horen. Het referendum is aangevraagd door de jongens van Geenstijl, gesteund door Thierry Baudet, zelfbenoemd bewaker van onze democratie. Geen van deze mensen heb ik ooit kunnen betrappen op enige kennis van dit onderwerp. Sterker nog, Jan Roos, die zich graag verkleedt als matroosje, zoals Gerard Reve ze graag zag, is er zelfs trots op dat hij tegen het verdrag is zonder er een letter van gelezen te hebben. En Baudet mag zijn klepkolder regelmatig aan de tafel van De Wereld Draait Door ventileren, zonder dat iemand er ooit een ventieldopje op kan krijgen. Hij heeft ooit een boekje gelezen uit de jaren ’50 over de staatsirichting en denkt dat er sindsdien niets veranderd is.
Waar hij en matroos Roos het over eens zijn is dat ze minder Europa willen. En dus zijn ze tegen dit verdrag. Dus? Hoezo ‘dus’? We hebben associatieverdragen met de halve wereld buiten Europa, ook met Marokko en Turkije, om maar eens wat willekeurige voorbeelden te noemen. Waarom dat met Oekraïne niet zou mogen, ontgaat me compleet. Ik heb geprobreerd het verdrag te lezen, op zoek naar duistere complotten om Oekraïne zo snel mogelijk uit de klauwen van de Russische beer te bevrijden en op te nemen in de Europese moederschoot, maar heb het niet kunnen vinden. Sterker nog: ik kreeg een groeiend respect voor de mensen die namens en voor ons zich in het zweet hebben gewerkt om al dat ingewikkelde proza te bedenken en neer te pennen. Zo zitten we nu met een geldverslindend referendum en hebben de beide heren al aangekondigd over nog veel meer Europese onderwerpen een referendum te zullen aanvragen. Door mee te doen aan deze onzin zou ik ze daarbij nog ondersteunen ook. Dus staar ik nu nog met lege ogen naar mijn oproepkaart.
Peter Droste
Stem wijzer
Met lege ogen staar ik naar het briefje dat mij wijst op mijn burgerplicht: mijn stem uitbrengen. Iedereen om me heen vraagt: “wat ga jij doen?” En normaal gesproken hoef ik daar geen seconde over na te denken Stemmen natuurlijk; voor de gemeenteraad, provinciale staten, tweede kamer, Europees parlement. Stemmen op mensen die een tijdje lang namens en voor mij mogen besturen. Mensen die ik hoog genoeg acht om dat te kunnen doen, met verstand van zaken.
Maar deze keer mag ik stemmen over een verdrag waarvan ik de inhoud niet begrijp, met een land waar ik niet meer over weet dan dat het aardig corrupt is, graag meer bij Europa dan bij Rusland wil horen. Het referendum is aangevraagd door de jongens van Geenstijl, gesteund door Thierry Baudet, zelfbenoemd bewaker van onze democratie. Geen van deze mensen heb ik ooit kunnen betrappen op enige kennis van dit onderwerp. Sterker nog, Jan Roos, die zich graag verkleedt als matroosje, zoals Gerard Reve ze graag zag, is er zelfs trots op dat hij tegen het verdrag is zonder er een letter van gelezen te hebben. En Baudet mag zijn klepkolder regelmatig aan de tafel van De Wereld Draait Door ventileren, zonder dat iemand er ooit een ventieldopje op kan krijgen. Hij heeft ooit een boekje gelezen uit de jaren ’50 over de staatsirichting en denkt dat er sindsdien niets veranderd is.
Waar hij en matroos Roos het over eens zijn is dat ze minder Europa willen. En dus zijn ze tegen dit verdrag. Dus? Hoezo ‘dus’? We hebben associatieverdragen met de halve wereld buiten Europa, ook met Marokko en Turkije, om maar eens wat willekeurige voorbeelden te noemen. Waarom dat met Oekraïne niet zou mogen, ontgaat me compleet. Ik heb geprobreerd het verdrag te lezen, op zoek naar duistere complotten om Oekraïne zo snel mogelijk uit de klauwen van de Russische beer te bevrijden en op te nemen in de Europese moederschoot, maar heb het niet kunnen vinden. Sterker nog: ik kreeg een groeiend respect voor de mensen die namens en voor ons zich in het zweet hebben gewerkt om al dat ingewikkelde proza te bedenken en neer te pennen. Zo zitten we nu met een geldverslindend referendum en hebben de beide heren al aangekondigd over nog veel meer Europese onderwerpen een referendum te zullen aanvragen. Door mee te doen aan deze onzin zou ik ze daarbij nog ondersteunen ook. Dus staar ik nu nog met lege ogen naar mijn oproepkaart.
Peter Droste
Dit bericht delen:
Advertenties
