Column: 'Oudpapierpiraterij'

In iedere uitgave van de huis-aan-huiskrant 'Wij in Wijchen, Dukenburg en Lindenholt' schrijft Geret Remkus zijn column.

Oudpapierpiraterij


Sinds enige maanden hebben we in Nijmegen de beschikking over prachtige oudpapierkliko's. Let wel: de kliko's zijn dus nieuw, maar het papier is (relatief) oud. Mooi grijs met een blauwe deksel. Ideaal om hier al je oud papier in te verzamelen en eens per maand op te laten halen door de DAR. Geen dozen of zakken meer in hoeken van schuurtjes, gewoon een nette, schone bak in de tuin, die ook schoon blijft en nooit stinkt. Of je moet er vieze boekjes ingooien, maar die zijn nog maar weinig in omloop dankzij internet. We konden kiezen uit twee afmetingen, al naargelang de geschatte maandelijkse oudpapiervoorraad. Er zijn nu eenmaal mensen die Nee/Nee-stickers op de deur hebben en mensen die alle reclamefolders willen ontvangen om die minutieus te bestuderen teneinde geen enkele aanbieding mis te lopen. Dit laatste leidt overigens volgens mij alleen tot extra aankopen en dus ook weer meer oud(verpakkings-)papier.

Maar goed, wij hebben gekozen voor de grote versie, zoals trouwens de meeste buurtgenoten zo te zien. Mocht deze onverhoopt toch nog een keer te klein blijken, bestaat altijd nog de optie om een bundeltje of doos erbij of bovenop te zetten, deze wordt dan ook netjes meegenomen. Het is bijna onmogelijk dat de ophaaldag aan je voorbij gaat, want de avond van te voren staan de meest blauwe jongens al op de stoep en dus zeker op de dag zelf kunnen ze je niet ontgaan als je bijvoorbeeld naar je werk vertrekt.

Het na ledigen weer terughalen is echter een ander verhaal. Het ledigen gebeurt in de regel pas tussen 17.00 en 19.00 uur en zodoende blijven er altijd een aantal staan tot de volgende dag. Zo ook onlangs onze kliko. Tijdens het uitlaten van onze hondjes zagen wij hem staan, tussen vijf van z 'n makkers. Helemaal omlopen via de brandgang hadden we geen zin in, dus maar geparkeerd bij de voordeur met de bedoeling hem de volgende dag achterom te rijden. Toen ik de volgend avond thuiskwam had mijn vrouw hem al lang weer in de tuin staan, echter niet leeg zoals de avond ervoor. Iemand had er een volle doos oud papier in gedumpt. Waarschijnlijk iemand die te laat zag dat het weer tijd was en geen zin had om dat extra doosje een maand te bewaren. Dan maar stiekem in het donker een blokje om en iemand anders er mee opzadelen.

Nou niet bij mij dus. Omdat de kliko zo lekker schoon is, was de doos er zo weer uit gehaald en al snel had ik een brief gevonden met daarop het adres van de dader. Notabene een brief van de DAR! Het was inderdaad een blokje om en al gauw was ik onderweg naar het huis van de onverlaat, met de bewijslast onder mijn arm. Onderweg bedenkend of ik zou aanbellen, de doos naar binnen mikken al roepend “Hier heb je je rotzooi weer terug.” Eenmaal aangekomen zag ik dat het een woning was met een trapje omhoog naar de voordeur in een donker portaaltje, zonder buitenlamp. Om nu die doos daar zomaar neer te zetten in het donker, met alle risico's van dien, zou natuurlijk erg asociaal van me zijn. Stel dat er iemand morgenochtend naarbuiten zou komen met nog half slaperige ogen. Hij zou zomaar over de doos kunnen struikelen en van het trapje kukelen en wie weet, zich flink bezeren. Dat zou ik niet op mijn geweten willen hebben. Ook al was het dan een erg asociaal persoon en was ik behoorlijk boos. Terwijl ik me dit zo liep te bedenken was ik echter al de straat uit en de hoek om. Toen schoot me te binnen wat de dader gedacht moest hebben: “Ach,zo'n doosje oud papier, daar valt toch niemand over.” Dus ik vervolgde mijn weg naar huis.

Geret Remkus