Column: 'Aangebrand'
Van onze redactie
27 juni 2015
In iedere uitgave van de huis-aan-huiskrant 'Wij in Wijchen, Dukenburg en Lindenholt' schrijft Geret Remkus zijn column.
Aangebrand
Ik fietste 's morgens de eerste hoek om, op weg naar mijn werk, bleek er die nacht een kapitale villa voor een groot deel te zijn afgebrand. Het pand stond in de steigers dus was gelukkig niet bewoond op dat moment. Die avond liepen we er met onze hondjes even langs. Zonde van het prachtige pand, het dak was er grotendeels af.
Op een gegeven moment zagen we een man achter de nog aanwezige rood/witte linten in de tuin rondlopen. Hij bekeek het pand aan alle kanten en toen hij ons zag staan, kwam hij naar ons toe. "Jaha", zei hij, "Dat was mijn ouderlijk huis, verschrikkelijk. Ik ben er helemaal kapot van. Ik hoop dat het niet gesloopt hoeft te worden."
Ik dacht hardop: "Nou, zo te zien is alleen het dak verbrand en kan het nog wel opgeknapt worden." "Ik hoop het, ik hoop het", zei de man. "Ik zou me anders geen raad weten."
"Was je het aan het verbouwen dus?", vroeg ik. "Nee, het huis was verkocht, de nieuwe eigenaar zou er gaan wonen." Waar maak je je dan druk om, dacht ik stiekem.
"Mijn ouders hebben hier altijd gewoond, ze hadden hier een kwekerij, maar die is helemaal naar de kloten gegaan doordat Albert Heijn ook bloemen ging verkopen en omdat deze straat eenrichtingsverkeer is geworden. Trouwens, alles gaat naar de kloten door de computers en de mobiele telefoons. Weet je wel hoeveel huwelijken er al naar de kloten zijn door al die rotzooi op de computers?" Ik nam aan dat hij het over dating- en/of pornostites had en zei maar "Ja, een hoop".
"Nou bij mij komen ze er niet in en ook geen mobieltje." Ik probeerde nog voorzichtig: "Ja maar, je komt er niet onderuit, je moet met de tijd mee." "Ikke nie, geen haar op mij hoofd die eraan denkt, ze bekijken het maar allemaal. Die rotzooi komt er bij mij niet in."
Langzaam bekroop mij het gevoel dat het ten ondergaan van de genoemde kwekerij niet alleen de schuld van Appie was en ook het eenrichtingsverkeer zal niet de doodsteek zijn geweest. Zou het niet zo geweest kunnen zijn dat de hardwerkende ouders van de man geen geschikte zoon hadden die de zaak succesvol kon voortzetten? En dat uiteindelijk nadat de ouders waren gestorven, het pand verkocht had moeten worden? En dat de zoon uit wraakzucht, woede en afgunst ten slotte... Nee, dit mocht ik niet denken, gewoon allemaal de schuld van Albert Heijn en de eenrichtingscomputers.
Geret Remkus
Aangebrand
Ik fietste 's morgens de eerste hoek om, op weg naar mijn werk, bleek er die nacht een kapitale villa voor een groot deel te zijn afgebrand. Het pand stond in de steigers dus was gelukkig niet bewoond op dat moment. Die avond liepen we er met onze hondjes even langs. Zonde van het prachtige pand, het dak was er grotendeels af.
Op een gegeven moment zagen we een man achter de nog aanwezige rood/witte linten in de tuin rondlopen. Hij bekeek het pand aan alle kanten en toen hij ons zag staan, kwam hij naar ons toe. "Jaha", zei hij, "Dat was mijn ouderlijk huis, verschrikkelijk. Ik ben er helemaal kapot van. Ik hoop dat het niet gesloopt hoeft te worden."
Ik dacht hardop: "Nou, zo te zien is alleen het dak verbrand en kan het nog wel opgeknapt worden." "Ik hoop het, ik hoop het", zei de man. "Ik zou me anders geen raad weten."
"Was je het aan het verbouwen dus?", vroeg ik. "Nee, het huis was verkocht, de nieuwe eigenaar zou er gaan wonen." Waar maak je je dan druk om, dacht ik stiekem.
"Mijn ouders hebben hier altijd gewoond, ze hadden hier een kwekerij, maar die is helemaal naar de kloten gegaan doordat Albert Heijn ook bloemen ging verkopen en omdat deze straat eenrichtingsverkeer is geworden. Trouwens, alles gaat naar de kloten door de computers en de mobiele telefoons. Weet je wel hoeveel huwelijken er al naar de kloten zijn door al die rotzooi op de computers?" Ik nam aan dat hij het over dating- en/of pornostites had en zei maar "Ja, een hoop".
"Nou bij mij komen ze er niet in en ook geen mobieltje." Ik probeerde nog voorzichtig: "Ja maar, je komt er niet onderuit, je moet met de tijd mee." "Ikke nie, geen haar op mij hoofd die eraan denkt, ze bekijken het maar allemaal. Die rotzooi komt er bij mij niet in."
Langzaam bekroop mij het gevoel dat het ten ondergaan van de genoemde kwekerij niet alleen de schuld van Appie was en ook het eenrichtingsverkeer zal niet de doodsteek zijn geweest. Zou het niet zo geweest kunnen zijn dat de hardwerkende ouders van de man geen geschikte zoon hadden die de zaak succesvol kon voortzetten? En dat uiteindelijk nadat de ouders waren gestorven, het pand verkocht had moeten worden? En dat de zoon uit wraakzucht, woede en afgunst ten slotte... Nee, dit mocht ik niet denken, gewoon allemaal de schuld van Albert Heijn en de eenrichtingscomputers.
Geret Remkus
Dit bericht delen:
Advertenties
